Publicatiedatum: 27 januari 2025
Floortje Gunst
Net begonnen met haar eerste baan als arbitragejurist krijgt Sheila Kwint last van zware epileptische aanvallen. Ze ondergaat een riskante operatie en laat zich omscholen tot orthomoleculair therapeut. Met haar praktijk wil ze mensen het belang van preventie doen inzien.
‘Wat me altijd heeft geholpen, is mijn nieuwsgierigheid en drang om mijn klachten te begrijpen’, zegt Sheila Kwint, die sinds haar kindertijd nooit echt gezond is geweest. Vastbesloten om het als arbitragejurist te maken, reist Sheila Kwint op haar achtentwintigste af naar Zürich, Zwitserland. Na haar afstuderen heeft ze een baan bemachtigd bij het Holocaust Tribunaal dat zich bezighoudt met slapende bankrekeningen. Ze werkt zes dagen per week, minstens tien uur per dag, samen met zo’n tachtig andere topjuristen uit de hele wereld. ‘Ik zat helemaal op koers.’ Dat blijkt van korte duur.
Kwint heeft sinds haar zevende last van epileptische aanvallen als gevolg van een goedaardige hersentumor. In Zwitserland neemt de frequentie van de aanvallen als gevolg van prestatiedrang en stress toe, net als de hevigheid. Gemiddeld twee keer per maand, bijna altijd ’s nachts, wordt Kwint getroffen door een zware aanval. ‘Ik was na zo’n aanval twee dagen gebroken. Toch ging ik de volgende ochtend gewoon naar kantoor, ook al wist ik dat ik niet productief zou zijn.’ Ze vindt het moeilijk om toe te geven, maar ze merkt dat haar werk begint te lijden onder de aanvallen en de medicijnen tegen de epileptische aanvallen. ‘Hoe ik ook mijn best deed, ik kreeg mijn rapporten met steeds meer rode strepen terug van mijn supervisor.’ Nederlandse artsen hebben Kwint altijd verteld dat opereren te riskant is vanwege de locatie van de tumor. ‘Maar de frequentie van mijn aanvallen werd onhoudbaar. Als ik echt verder wilde met mijn carrière, moest er iets gebeuren.’ ‘Na een aanval was ik twee dagen gebroken. Toch ging ik de volgende ochtend gewoon naar kantoor’
Bron: Academie Nieuwe Zorg
